Ervaringen & Verhalen

Vrijdag morgen.

Van Sam.

Het heeft gesneeuwd. Alles wit. De boomgaarden liggen er stil bij.

Ik heb haast. Om 11.00 hebben we een crematie van de vader van een vriendin. En ik ben vergeten om de zwemspullen van de kleine bij mijn moeder te brengen. Zij gaat vanmiddag zwemmen.

Ik plof in de auto. Starten en weg. Maar helaas er toch weer uit om te krabben. Verwarming hoog blazer aan.

5 minuten later rij ik de straat in waar mijn moeder woont. Gister was ze niet zo lekker, en liep ze s`middags nog in haar pyjama. `Mam`! kom op. Aankleden en wat gaan doen hoor. Zo heel de dag hangen wordt je ook niet goed van! Ik denk er even aan, aan gisteren. Zo heel aardig was ik ook niet…

Ik rij langs haar woning, gordijnen zijn nog dicht. Even knijpt mijn maag samen. Toch vreemd, de gordijnen dicht. Ik parkeer mijn auto, beetje slordig en loop het tuin pad op. Mijn benen steeds zwaarder. Verbaasd kijk ik naar mijn handen, ze trillen wanneer ik op de bel druk. Het lijkt de klok van de kerk wel, zo luid.

Niets. Helemaal niets. Geen beweging.

Ik pak mijn sleutels uit mijn zak en doe de deur open. Een vreemde stilte valt op mij neer. Het ruikt vreemd in huis. De geur heb ik eerder geroken, lang geleden. De stilte heb ik eerder gehoord, lang geleden.

Mam? Ik roep nog harder. Mam!

Niets. Helemaal niets.

Met grote stappen ren ik naar boven, gooi de slaap  kamer deur open en daar ligt ze. Mijn moeder. Dood.

Ik loop naar haar toe. Mama? Raak zachtjes haar gezicht aan. Ze is koud, maar zo zacht.

Mijn moeder is dood. Mijn leven staat stil.

Verjaardag

Van Lies

Ik deed altijd alsof ik sliep, vroeger. Op mijn verjaardag. Genadeloos vroeg werd ik dan wakker en hoorde mijn moeder boven rommelen. Wist allang dat er slingers waren opgehangen en ballonnen aan het balkon. Dat er ontbijt zou zijn en kado’s. Ik ken bijna geen herinnering zo warm als mijn moeder die zingend mijn kamer in kwam, een verjaardagskus op mijn wang gaf terwijl ze met haar hand door mijn haar ging. Met mijn ogen dicht. Van geluk. Van weer een jaar. Van trots.

Wakker worden op mijn verjaardag, was het mooiste wakker worden van het jaar!. De rest van de dag kon me eigenlijk gestolen worden. Maar zo fijn wakker worden op mijn verjaardag. Daar deed ik graag voor alsof ik nog sliep. Daar sliep ik later zelfs voor thuis, terwijl ik allang was uitgevlogen.

Vanochtend was het weer mijn verjaardagsochtend. Gewekt door een hysterische wekker. Zelf de lampen aan, zelf de koffie gezet. En: geen slingers of ballonnen. “Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen” schoot door mijn hoofd. Daar is helemaal niets mis mee, kan ik best. Wat ze er echter niet bij vertellen: je moet de slingers wel zelf kopen, voor je ze op kunt hangen. En dat had ik dit jaar even over het hoofd gezien.

Dus zeg me maar: waar vind ik het slingerwinkeltje? Dan koop ik ze allemaal. Een paarse tegen rampspoed en een gele voor geluk. Een rode voor de liefde (of twee, dat kan nooit kwaad in het geval van liefde). Die met de bloemen die herinneringen beschermt, een paar roze ballonen tegen het missen. En dan die gouden met ontelbaar veel glitters, de allerduurste en allermooiste. Die wil ik, die is voor mijn moeder! Echt, ik hang ze zelf wel op. En laat ze het hele jaar hangen. Beloofd.